Onze reis gaat verder naar het noorden, richting de poolcirkel. Het zijn flinke afstanden in zweden, vanaf onze laatste camping is het zo 500 km rijden.
Je zou kunnen denken waarom de haast? Nou rond de 23e en 24e is de kans op noorderlicht erg groot en het wordt beter weer. Die kans wil ik niet missen en dit is wel de reden dat we zo ver naar het noorden rijden. Puur voor het noorderlicht.
Poolcirkel
Circa 5 km voor Jokkmokk ligt de officiële poolcirkel. Je kan het niet missen. Grote informatieborden met een café waar je een officieel certificaat of stempel kan halen. Je moet hier bijna wel stoppen.
Het blijkt de poolcirkel eigenlijk geen vaste plek heeft, omdat de aarde beweegt ligt de poolcirkel ook elk jaar net iets anders.
Natuurlijk maken wij een selfie bij het poolcirkel bord, helaas sta ik er met gesloten ogen op maar wel met een grote glimlach.
Jokkmokk
We verblijven op Arctic Camp Jokkmokk. Een hele grote camping, waar je nu in het naseizoen alle ruimte voor jezelf hebt.
Jokkmokk zelf is een redelijke plaats. Er zijn diverse scholen, een Sami museum (helaas gesloten op zondag en maandag), diverse winkels, twee supermarkten. Alles is ruim opgezet en het stadje heeft een prettige sfeer.
Elk jaar in het eerste weekend van februari is er een grote wintermarkt van een aantal dagen. Het is ooit gesticht door de Sami als handelsplek en het dorp heeft dan een keer zoveel inwoners / bezoekers. Iedereen is gekleed in traditionele Sami kleden en typische Sami producten worden aangeboden.
Noorderlicht Auroa Borealis
Ik zal het zo simpel mogelijk proberen uit te leggen.
Onze zon heeft regelmatig explosies op of vlak onder het oppervlak en dan worden enorme hoeveelheden deeltjes (elektronen, protonen) de ruimte in geslingerd.
Na een aantal dagen komen deze deeltjes met enorme snelheid aan bij de aarde en botsen ze op onze dampkring. Na het binnendringen komen ze hoog in de atmosfeer in aanraking met zuurstof- en stikstofdeeltjes.
De botsing zorgt ervoor dat het energieniveau wordt verhoogd. Om deze energie kwijt te raken wordt deze energie omgezet in de vorm van licht, met name rond de noordpool en de zuidpool.
Hoe meer zonnedeeltjes en/of hoe groter de explosie op de zon, des te breder en zuidelijker het noorderlicht zichtbaar is.
Er zijn inmiddels een aantal apps die aangeven hoe krachtig de zonexplosies zijn en hoe groot de kans is op het noorderlicht. Hierop kan je goed volgen op welk moment je de meeste kans hebt om het te zien.
Vandaar dat ik wist dat de kans op de 23e en 24e groot was, mits het helder weer is natuurlijk. Je bent en blijft afhankelijk van het weer.
Maandag 23 september zien we door de bewolking heen wel het noorderlicht, maar ja het is te bewolkt.
Het is zover zondag 24 september 2023!
Vandaag zijn er de ideale omstandigheden qua weer. Het is helder én het blijft helder. De sterren zijn duidelijk aan de hemel te zien. Dus de kans om het noorderlicht te zien is erg groot vanavond.
In dit geval hoe later op de avond hoe beter. Elke keer kijken we even door de deur naar buiten en zien dat er steeds meer noorderlicht komt.
Rond 22.30 zeg ik tegen Rudolf dat ik de winterjas aantrek en naar de meest donkere plek op de camping loop. Hij loopt samen met Misty met mij mee.
En dan, wat we dan zien is zo mooi, zo mooi, zo mooi. Het is groen helemaal over ons heen, de hele lucht heeft strepen en de lucht danst.
De groene kleur verandert elke paar seconden van vorm, en doordat het helemaal over ons heen is weten we niet waar we moeten kijken. Het is overal.
Op een gegeven moment hebben we door waar het feller wordt. Er ontstaat een streep en deze waaiert weer uit en geeft prachtige luchten.
Wat is dit bijzonder, ik kan hier de hele avond naar kijken. Het raakt me in mijn hart, dit is wat ik wilde zien, hiervoor reden we naar het noorden. Het is geweldig om dit live te mogen meemaken.
Kvikjokk
Nog nagenieten op de maandag ontmoeten we de technische man op de camping. Hij loopt met een grote hond, een kruizing tussen Duitse dog en Bull Mastiff. Hij en Misty hebben de tijd van hun leven. Eindelijk spelen met een grote hond, ze denderen de halve camping over. Dit is geen probleem zegt hij, er is nu toch niemand.
We vragen aan hem wat we beslist gezien moeten hebben hier in Jokkmokk. Zijn antwoord Kvikjokk, prachtige sneeuw op de bergen, met herfstnatuur in het dal. Hij was er gisteren nog even geweest.
In de caravan zien we dat het 120 km rijden is!
Ofwel als je iemand in Emmen vraagt wat je echt hier in Emmen gezien moet hebben, zeg je dan niet Wildlands of het Rensenpark, maar zeg je de Afsluitdijk. Die is wel zo mooi, die moet je gezien hebben. Ha,ha 😊😊.
Ze denken hier dus anders qua afstanden dan wij.
Uiteindelijk rijden we zo’n 40 km richting Kvikjokk, door prachtige natuur, antsichtkaartenlandschap. Misty is mee, zodat we samen met haar een grote wandeling kunnen maken.
Bij Kvikjokk zelf loopt de weg dood, daar is niks meer. Behalve nog meer natuur en wildernis en toegang tot het Sareks Nationpark. Het grootste en ontoegankelijkste NP van Zweden.
Tijdens de wandeling komen we een jager tegen. Hij is drie dagen in een afgelegen cabin geweest en gaat nu even naar huis (Jokkmokk) om te douchen. De jacht is nog niet gelukt, hij heeft nog niks geschoten. Een kameraad had wel een mannetjes eland gezien, maar door het tegenlicht van de zon is het niet gelukt om te schieten.
Een andere jager op camping Gaddede, tijdens de wildernisroute, was ook nog niet succesvol. Hij vertelde dat er steeds minder elanden komen, omdat grote investeerders / landeigenaren ze niet op hun land willen vanwege de fauna die de dieren aantasten.
Ik ben roomser dan de paus merk ik. Persoonlijk vind ik de deze dieren prachtig en ben alleen maar blij als de jacht niet gelukt is. Aan de andere kant eet ik wel vlees, nog geen rendier of eland (na dit schrijven wel haha) gehad overigens.
Kiruna
Een vriendin vroeg laatst: “wat moet je in Kiruna? Daar is toch alleen ijzererts”. Misschien zei ze het niet letterlijk zo, maar het had die strekking.
We twijfelden of we wel of niet naar Kiruna moesten gaan nu we het noorderlicht hadden gezien. Kiruna is namelijk een uitermate geschikte plek om het noorderlicht te spotten, daarom stond Kiruna op de planning.
Aan de andere kant vond ik het ook zonde om nu we toch al zover noordelijk waren, om deze stad niet mee te pakken.
Kiruna is een stad in transitie, letterlijk. Zonder de ijzererts mijnen zou de stad niet bestaan. Echter deze mijnbouw maakt de stad instabiel en dreigt het centrum in te storten. Daar hebben ze het volgende op bedacht: we verhuizen gewoon de hele stad 5 km verderop. En zo geschiedt op dit moment. Zo zal de kerk in 2025 in zijn geheel verhuisd worden, dus niet in delen maar echt in zijn geheel. Lijkt me heel bijzonder om te zien.
Gevolg is wel dat het oude centrum van Kiruna er op dit moment een beetje verloren uit ziet. Er zijn al gebouwen afgebroken, sommige worden nu afgebroken, andere staan al leeg. Het nieuwe centrum daarentegen is al in opbouw en wordt al veelvuldig bezocht. Het tourist information centrum was net op de 16e verhuisd, stonden wij nog voor een dichte deur in het oude centrum. Google maps was nog niet aangepast, geeft niet hoor het nieuwe centrum lag op de weg naar onze camping.
Jukkasjärvi
Dit dorpje is de verrassing bij Kiruna en alleen daarom al de moeite waard om er naar toe te reizen.
We zijn eerst naar het Esrange Space center gereden zo’n 40 km NO van Kiruna, totdat de weg stopt en er bewaking is. Er is een klein onbemand informatiecentrum dat uitleg geeft wat ze hier doen. Ze lanceren stratosferische ballonnen, satellieten, geluids rakketten en ze landen hier ook weer. Binnen ze je mooie foto’s, een voorbeeld ballon met parachute, een raket. Je mag binnen en op de parkeerplaats fotograferen, maar je mag het terrein niet fotograferen. Alhoewel je niets ziet vanaf de parkeerplaats 😊.
Als je terugrijdt vanaf het Esrange Space Center kom je langs het dorpje Jukkasjärvi. Hier kan je het Sami museum bezoeken. Te zien zijn een kerkje, een Sami café, rendieren en het wordt ook gerund door Sami.
Wij hebben in het Sami café de dägens lunch gehad, dit was aardappelpuree, rode bessen saus en gehaktballetjes van eland. Ik had nog nooit eland gehad, maar het smaakte naar een mix van gewone gehaktballetjes met frikadel. Was heerlijk.
Wel stonk onze kleding naar rook van het mooie vuur wat in het midden van de Sami tent brandt.
Tamme rendieren, want dat zijn ze. Je kan ze aaien, voeren, fotograferen, maar als ze het niet willen gaan ze gewoon hun eigen weg. Het is mij gelukt om ze te aaien én te voeren uit de hand. Bijzonder om te zien dat het gewei kleine haartjes heeft.
Het Ijshotel 365 is het hele jaar open en naast het hotel zijn er ook ‘gewone’ stuga’s te huur. Geweldig om het hotel van binnen te zien en het is er ijs- en ijskoud. In de winter is het hotel groter, maar in de zomer zijn een klein aantal kamers beschikbaar. Elke kamer heeft zijn eigen thema en ijssculpturen, echt heel bijzonder. Je weet niet wat je van de volgende kamer mag verwachten. Je moet entree betalen en best wel fors (25,- p.p.), maar hier kwamen wij later achter. Er stond een bordje dat je bij de grotere hotelreceptie (van het complex) een ticket kon kopen, zagen wij pas bij het verlaten van het ijshotel.
Camping Alta Kiruna
Wij stonden op camping Alta, vlakbij Jukkasjärvi zo’n 10 km van Kiruna. Bewust voor gekozen, omdat deze camping aan een meer ligt.
Verwacht geen groen gras, asfalt of luxe sanitair, maar veel gravel en sanitair wat erop is ingericht om ook de winter door te komen. Bedenk dat hier 6-7 maanden sneeuw ligt en dan nog een maand resten van sneeuw. Daarnaast staat overal wat, een boot, een oude auto, sneeuwscooters, een bbq, een mega grote melkbus voor carbidschieten (dat is het niet maar daar leek het op). Een camping met veel ‘rommel / spullen’ die her en der staan.
Niet alleen de camping is zo, maar ook de omgeving. Natuurlijk zijn er huizen die supernetjes zijn, maar bij veel zie je her en der materiaal staan wat ze voor veel zaken kunnen gebruiken in de winter.
Het landschap is ook zo, veel naaldbomen, mos, water, meren, rotsen. Je kan hier eindeloos mijmeren en staren over het water en het landschap, of ellenlange wandelingen maken zonder dat je iemand tegenkomt. Er zijn hier prachtige huizen aan het water, maar ook de ruige ijzererts mijnen rondom de stad.
Ik had nog wel langer willen blijven, maar de winter is coming. Vorige week is er 30-40 centimeter sneeuw gevallen, dat was nu wel weg maar vanaf 29-30 september gaan de temperaturen omlaag naar het vriespunt. De neerslag / sneeuw die dan valt zal blijven liggen en wij willen voor de sneeuw aan weer naar het zuiden.
Dus op naar het zuiden. Dank aan het bijzondere, natuurrijke noorden (lapland).
Med vänliga hälsningar uit Söderhamn
Comments