In het noordwesten van Zweden ligt in de provincie Jämtland de wildernisroute, de Vildmarksvägen op zijn Zweeds. Het is een weg van 500 km als je hem helemaal rijdt en is te starten vanuit Strömsund of Vilhelmina. Het is een geasfalteerde weg en is goed te rijden met caravan of camper. In de zomer schijnt het aardig druk te zijn. De weg zelf voert door prachtige landschappen, maar als je ervoor kiest om ook eens af te slaan of te stoppen zie je nog meer natuur. Mogelijk dieren, vogels en bezienswaardigheden van de Sami.
De hele weg is open van half juni tot en met half oktober en bij de tourist information in Strömsund kan je een brochure met kaart krijgen over het hele gebied.
Strömsund
Wij starten de route vanuit Strömsund, nadat we in deze plaats voor de zekerheid grote boodschappen hebben gedaan en de auto volgetankt hebben. Het eerste stuk rijden we 130 km naar Gäddede. Het is een mooie route langs het water.
Bij het dorpje / buurtschap Bagede kan je ervoor kiezen om de berenroute te rijden. Deze weg loopt 30 km parallel aan de geasfalteerde weg 342. De weg bestaat echter uit gravel en met de caravan doen we dat nu niet.
De laatste 65 km naar Gäddede is nieuw geasfalteerd, en moet op bepaalde stukken nog belijnd worden. Het rijdt heerlijk.
Gäddede
Na een kleine twee uur rijden arriveren we bij de camping in Gäddede. Deze ligt direct aan het meer en deze tijd van het jaar is het niet druk, dus we mogen ons plekje zelf uitzoeken. Natuurlijk een plekje aan het meer, wat een heerlijk plekje. Het dorpje is groter dan wij verwacht hadden. Het heeft een ICA supermarkt, postkantoor, een paar restaurantjes, apotheek en tankstation. Er wordt hard gewerkt aan de weg, tot ‘savonds laat gaan ze door. Op de camping heb je hier geen last van. Wij kijken uit op het meer en dat is heerlijk rustgevend. Het plaatsje ligt 5 km van de grens met Noorwegen
Hällingsäfallet
Aan het begin van de avond gaan we naar de Hällingsäfallet waterval. Vanaf Gäddede is het 25 km rijden over een semi geasfalteerde weg met veel gaten (op het moment dat wij er waren). Je rijdt door prachtige natuur naar de waterval en je kan dichtbij parkeren. Iets verderaf parkeren is ook mogelijk, dan kan je langs het water in 2,5 km naar de waterval wandelen.
Wij kozen voor de dichtstbijzijnde parkeerplaats, want inmiddels was het flink gaan regenen. Vanaf daar is het 5 minuten lopen over een goed begaanbaar wandelpad naar de waterval.
De waterval is machtig om te zien. Vanaf 42 meter hoogte stort de rivier zich naar beneden met immense snelheid in een 800 meter lange en 50 meter hoge canyon. Ondanks de regen is het geweldig om te zien. De kracht die erachter zit, de diepte, de mooie herfstkleuren. Ik kan het iedereen aanraden. Vanaf diverse plekken heb je zicht op de waterval, je kijkt steil naar beneden, en je kan ook heerlijk wandelen in de omgeving.
Vanaf de waterval kan je terugrijden naar Gäddede of ervoor kiezen om de 30 km lange berenroute te rijden.
Berenroute
Wij kiezen natuurlijk voor de berenroute. Wat is er nou specialer dan een beer in het wild te zien i.p.v. in een dierentuin.
Jämtland is de berenprovincie van Zweden, aldus de toeristen informatie. Per vierkante kilometer leven meer bruine beren dan elders. Dus deze route wil ik zeker rijden, hoe zeldzaam het ook is om daadwerkelijk een beer te spotten.
Het is 30 km over deels asfalt en gravel, maar weer een prachtige route. Door de regen zien we wat minder goed, maar we zien in ieder geval geen beer.
Wel zien we patrijzen en hazen en natuurlijk prachtige natuur. Het geluk was deze keer niet bij ons, maar neemt niet weg dat ik deze route zo weer zou rijden.
Rest ons nog de 45 km vanaf Bagede over de geasfalteerde 342 terug te rijden naar de camping.
Vikens kapell
Iets ten noorden van Gäddede kan je rechts af / richting het westen naar Viken. In dit gehucht ligt de Vikens kapell. Een kapel die gebouwd is van 1793 tot 1799 door lokale boeren. In de zomer worden er rondleidingen gegeven, maar de deur was ook open toen wij er waren. Het is vast meerdere keren gerestaureerd, want het is in goede staat.
De kapel ligt prachtig aan het water en bij het bos. Met de herfstkleuren is het helemaal mooi om te zien. De rode kapel past helemaal in haar serene omgeving.
En de route ernaar toe is ook mooi om te rijden. Houdt wel rekening met een 20 km gravel weg (goed platgereden) en een auto of camper die dan aardig smerig wordt. Het is de trip meer dan waard. Rudolf kan niet wachten totdat hij zijn auto weer kan wassen :-).
Ankarede
Vlak na Stora Blasjön neem je de afslag naarAnkarede. Na 7 km over een asfalt weg kom je bij Ankarede een Sami kerkdorp uit het begin van de 19e eeuw. Het kerkje wordt ook in september nog gebruikt voor diensten op zondag. Helaas was het gesloten toen wij er waren.
Er staan Sami hutten en grotere stuga’s in dit dorp. Vooral de Sami hutten staan dichtbij het water. Het is een mooi afgelegen dorp wat nu nog gebruikt wordt voor de midzomersnachtviering en andere vieringen.
Vanaf hier kan je ook diverse wandelroutes lopen, langlaufpaden en/of sneeuwscooterpaden volgen. Het klinkt misschien afgezaagd, maar ook hier is de natuur en de omgeving weer prachtig.
Stekenjokk hooglandschap
De weg hiernaar toe is de hoogst ‘verharde’ weg van Zweden op 876 meter hoogte en dat is maar goed ook. De vele campers hebben dit wel nodig. In het hoogseizoen schijnt het filerijden te zijn en dat geloof ik wel, want ook vandaag kiezen de campers ervoor om zachtjes te rijden om de omgeving goed te zien en eventuele rendieren te spotten. Officieel begint hier ook Lapland, een bord laat dit duidelijk weten!
Het is koud boven op dit plateau, maar 2 graden op 21 september met regen en wind. Dit weer past bij het weidse uitzicht en ruige landschap. Alhoewel het dit weekend weer beter wordt, is het voor ons nu wel een beetje jammer. Het is kaal, er staan geen bomen, maar er groeien diverse mossen. Er stromen beekjes en rivieren en het is er heuvelachtig en rotsig. Even uitstappen om de mooie herfstkleuren te fotograferen is er met dit weer niet bij. De paarse heide, met rode en groene mossen, bruine rotsen en water maakt het een geweldig schilderij.
Langs de weg kan je op meerdere plekken op parkeerplaatsen stoppen, of van hieruit een lange wandeling maken. In de winter is dit deel van de route afgesloten vanwege sneeuwval, vanaf half oktober gaat het dicht.
Ja, we hebben rendieren gezien, niet veel, geen grote kuddes, maar ze waren er wel. Ze lagen dicht tegen elkaar aan tussen de grassen en het mos. Een goede blik was dus vereist.
Wie weet zien we ze morgen wat beter als we dan met de caravan weer over de Stekenjokk reizen naar de volgende camping. (ja we hebben er nog een paar gezien, maar niet zoveel als we ooit bij de Noordkaap in Noorwegen zagen)
Boven op het plateau kan je trouwens ook met de camper en caravan staan, er zijn geen voorzieningen, maar het uitzicht is natuurlijk wel magnifiek. Ik vermoed dat je in de zomer daar strak geparkeerd staat naast elkaar 😊.
Stora Blasjön
We overnachten op de camping in Stora Blasjön. Zowel bij de receptie als in het keuken/sanitair gebouw hebben ze een klein assortiment aan snacks en drinken staan. Het is aan jou om geld hiervoor in een potje te doen, puur gebaseerd op vertrouwen. Erg mooi om te zien.
En om 08.30 de volgende ochtend werd er op de caravan deur geklopt en werden er twee kaneelbroodjes gebracht. Wat een super service en ze waren heel lekker en ook nog warm.
Oja, Rudolf kan zijn auto even afspoelen en daar is hij erg blij mee!
Gaustafallet
Als je vanuit Stora Blasjön naar de Stekenjokk rijdt kan je ook nog even de Gaustafallet waterval bekijken. Deze ligt maar een tiental meters van de weg af en is best indrukwekkend om te zien. Het water valt 18 meter naar beneden. We zoeken het niet bewust op, maar ook hier is een deel van de film Ronja de Roversdochter opgenomen.
Trappstegforsen
De trapwaterval is een ander hoogtepunt van de route. De val van het water is niet hoog, uiteindelijke maar 10 meter, maar wel 100 meter breed.
Over meerdere brede trappen loopt het water naar beneden, waardoor het toch een imposante indruk maakt. We waren er bijna voorbijgereden, maar het viel ons op door de vele campers die er stonden.
Wildernisroute goed te rijden?
De route is in zijn geheel goed te rijden, overal tweebaans en geasfalteerd. Is het dan wel echt wildernis? De weg zelf niet, maar als je van de weg af gaat zie je nog beter hoe mooi en wild het landschap is. Zeker bovenop het Stekenjokk plateau waar weer en wind vrij spel hebben.
Wel moet gezegd worden dat de weg vanaf de Stekenjokk naar Saxnäs, noordkant, erg slecht was. Zo slecht dat wij ons even weer in Albanië waanden. Sterker nog toen we de caravan deur openden, lagen alle boeken uit de kast, plantjes waren eraf gevallen en andere spullen uit de kast gevallen. Dat is ons in de afgelopen 9 maanden niet gebeurd. Nu ervaren wij het extra hobbelig, omdat we met een caravan rijden, maar dan nog deze weg kan echt beter.
Is er nog meer te zien?
Jazeker er is nog veel meer te zien. Op de kaart die je bij het touristinfo kan ophalen kan je alle bezienswaardigheden zien en dan zelf bepalen wat je bezoekt. De hele route is 500 km, wij hebben 370 km gereden van Strömsund naar Vilhelmina. Vanwege het weer hebben we iets minder gedaan dan gepland, wat niet wegneemt dat het prachtig was.
Tot slot
De wildernisroute is mij niet tegengevallen, behalve dan dat we bijna geen dieren hebben gezien (behalve een paar rendieren, een haas en de patrijsvogels). De natuur, de kleuren van het landschap, de gravelwegen, de watervallen, de meren, de gastvrijheid van de campinghouders, de knusheid van de dorpen. Zeker de moeite waard.
De zuidkant tot aan de Stekenjokk vond ik zelf wat mooier dan de noordkant, er is net iets meer te zien, te doen terwijl je toch erg afgelegen in Zweden zit. Zeker geen spijt van.
Med vänliga hälsningar vanaf de poolcirkel.
Oja, we hebben ook nog een Lynx gezien wat heel uitzonderlijk is. Het zou natuurlijk ook een groot uitgevallen huiskat geweest kunnen zijn, maar ik houdt graag vast aan de Lynx 😊😊.
Comentarios